Bir eşşiz güzele yar dedik

Yar uçurumdur düşerim dedi

Bir nazenine gönül verdik

Korkuyorum benden  uzak dur dedi

        Koca çınar ormanın en güzel çiçeklerinden birisini sevmiş Hemde ne seviş ne gönül veriştir o. Onun sevgisinin derecesini ancak onun kadar seven bilir. Sevmeyen sevgiden sevdadan ne anlar. Sevdiğini gecesinde gündüzünde hayalinde düşünde görendir aşık. Fakat buna rağmen sevdiğini görünce, sesini duyunca dili lal olup konuşamayandır maşuk. 
        
        Çınar sevdiğine isim verir gelincik der. Neden gelincik dediğini de dili döndüğünce anlatır sevdiği çiçeğe. Gelincik bahardır nisan ayında.Gelincik berekettir yaz mevsiminde. Gelincik düğündür obalarda, saç örgüsüdür genç kızların başında. Kara çadırın neşesidir gelincik. Aynı zamanda kara bahtlarında umududur gelincik. Yaşama sevinci ve gökkuşağındaki reklerin bütünüdür gelincik.

        Gelincik nisan ayı ile temmuz ayı arasında yaşar. Bu kadar kısa ömrü olmasına rağmen neden bu kadar belirleyicidir göç hayatını, oba kültürünü. İşte gelincik Anadoludur Osmanlıdır dereken anlatılan budur. Önemli olan ne kadar yaşadığın değil bu süreçte neler yaptığındır. Hayatı hayat eden süre değil yaptığın işlerdir. Gelincik kısacık ömrüne Anadolu hayataını şekillerinden bir yaşam sığdırmıştır. 
         
        Ey sarp dağların çiçeği, uçsuz ovaların gelinciği, yaralı gönlümün ilacı sen sana verilen değerin farkındamısın ?

         Herkes gül peşinde koşarken neden gelincik olduğunun farkındamısın ? Benim niçin gelinciği sevdiğimin farkındamısın ? 

          Biz sana yar dedik, sevda dedik, Çünkü yar Yaradanı anlatır. Çünkü Yar Yaradandan ötürü sevilir. Çünkü yar iki dünyalık sevilendir. Yar yaz aşkı değil ölümüne kadar sevilecek kişidir. Yar mutlu ise mutlusundur. Yar uzaktada olsa bilirsin ki seviyorsun vede seviliyorsun. Ey yar söyle sende beni çeken ne var ? Ey yar söyle bana beni sana aşık seni maşuk eden sihir ne ?