Baba ile oğul tartışmaya başlamıştı. Evin hanımı tartışmayı engellemeye çalışıyor fakat engelleyemiyordu. Oğlu büyük şehirde karı koca öğretmenlik yapıyorlardı. Ev sahibi olmak için kooperatife girmişler bu nedenle önceki gibi rahatça harcama yapamadıkları için biraz sıkıntıları vardı.Babasını ikna etmeye çalışıyordu. Babası ise olmaz deyip başka bir şey demiyordu.

“Baba ne olacak benim için bir tane tarla satsanda bu sıkıntıları yaşamasam.”

“Olmaz oğlum satamam o tarlaları alamak için yemedim, içmedim, boğazımdan kestim aldım. Bir malı satmak çok kolay ama almak çok zor.”

“Öyle ama bak sıkıntı çekiyorum.”

“Oğlum benim çektiğim sıkıntının yanında sen sıkıntı mı çekiyorsun? Benim gibi aç kalıp pelit giliği mi (meşe palamutu) yedin? Geyecekten (yaban elması) ekmek mi yedin? Yoksa mısırı sökülmüş darı kazığımı un haline getirip ekmek yapıp onu mu yedin? Söyle bana ben sana bunların hangisini yedirdim. Hiç birini yedirmedim ama ben hepsini yokluktan yedim.”

“Sen benim için ne yaptın ki?”

“Oğlum benim senin gibi beş tane daha çocuğum var. Ben yokluk çekerken size hissettirmedim dört tanenizi şehirlerde okuttum, evlendirdim atalık görevimi yaptım. Bakalım evlatlarına sen ne yapabileceksin?”

“Ben onların geleceğini hazıladım bile baba. Şehirde aldığım ev onlara yeter. Okutuyorum oda var. Daha ne olsun?”

“Yanılıyorsun evlat o evi sen almadın ben aldım. Ben seni okutmasam, sen o evi alabilir miydin? İkincisi çocuklarımı okutuyorum diye sevinme. Önemli olan ekmek sahibi yapmak onu yap sonra görüşelim.”

“Bak oğul öğretmen olmana güvenme sen anana babana hayırlı evlat olmaya bakki evlatlarında seni örnek alıp iyi vatandaş olsun. Yoksa hem senin hemde çocuklarının geleceği pek iyi değil.”