Her gün evime giderken sokakta toz toprağın içinde oynayan iki çocuk görürdüm. Büyük olan erkek çocuk kız kardeşinin üzerine kum dökmekte saçı başı tamamen kumla dolmakta idi. Merak ederdim annesi bu çocuklarla neden ilgilenmez çocuğun üstünü batırmasına bu kadar nasıl müsaade eder diye.

 

Bir gün annesini gördüm, merakımı gidermek için sordum:

 

“Siz çocukların üstünün toz toprak olduğunu görüyorsunuz ama hiç müdahale etmiyorsunuz. Bu gidişle mikrop kapıp hasta olacaklar. Niye böyle davranıyorsunuz?”

 

Kadın;

 

“Evet, haklısınız dışarıdan bakınca manzara sizin gördüğünüz gibi. Biz ailecek buraya gelmeden önce daha küçük bir Anadolu kasabasında yaşıyorduk. Bulunduğumuz yerde ciddi bir güvenlik problemi olduğundan dolayı çocuklarımızı asla evden dışarı çıkarmazdık. Evden çıkacakları zamanda toprakla oynamasına izin vermezdik. Toz toprakla oynarsa hasta olacağını düşünüyorduk. Bir gün iki çocuğumda gerçekten hastalandılar. Bulunduğumuz şehirde doktora götürdük verdiği ilaçlar fayda etmedi, hastalıkları daha da arttı."

               “Eee iyice meraklandım şimdi.”

 

"Bizi, Hacettepe Tıp Fakültesine sevk ettiler. Hastanede yapılan tahliller sonucunda topraktan alınması gereken bazı vitaminlerin eksik olduğunu o nedenle hasta olduğunu söylediler. Doktor bana “Bak kızım hepimiz topraktan yaratıldık ve yine toprağa döneceğiz. Bizim aslımız ve hamurumuz topraktır. Çocuklarının toprakla oynamasının hiçbir engeli yok. Bırak kendi asılları olan toprakla haşır neşir olsunlar ki şifa bulsunlar. Toprak şifadır unutma.” Demişti. İşte ben bu nedenle çocuklarımın toprakta sınırsız oynamalarına izin veriyorum. Hatta bazen bende uygularım ne zaman sinirli stresli isem ayakkabılarımı çıkarır toprakta yürürüm üzerimdeki tüm negatif enerjileri toprak sayesinde atarım.”